بنیاد مصدق در سال ۲۰۰۰ میلادی در کاروژ ژنو افتتاح شد و تابع قوانین سویس میباشد. این بنیاد توسط دبیر مسئول و تحت نظر اعضای هیئت امنای آن اداره میشود. همچنین، همکاران دیگری بصورت داوطلبانه و یا با دریافت پاداش در توسعه آن سهیم میباشند. 

بنیاد مصدق نام خود را به احترام به نخست وزیر برجسته ایران محمد مصدق، که بر سیاست کشورش در قرن بیستم میلادی اثر ژرفی گذاشت، مدیون است. با طبعی دمکرات و لیبرال، این رهبر سیاسی زندگی خود را صرف برقراری و استحکام حق حاکمیت ملی ایران کرد. 

بنیاد مصدق امیدوار است به نگاهداری یاد و افکار این مرد سیاستمدارکمک کند.

هدف بنیاد مصدق

بنیاد مصدق که سازمانی غیر انتفاعی میباشد، با اهداء سخاوتمندانه بنیانگذار آن تأسیس شد. این بنیاد توسط درآمدهای حاصله از این میراث عمل میکند و هیچگونه کمک مالی از منابٰع عمومی دریافت نمیکند.  

هدف ما تسهیل دستیابی به شناختی عمیق از ایران از طریق فرهنگ آن، تاریخش، ادیانش و موقیت جغرافیایی/ سیاسی آن میباشد. در راستای این امر، بجز تشکیل گردهماییهای مختلف، کتابخانه بنیاد شماری متعدد از کتابهای گوناگون در اختیار عموم قرار میدهد.

بنیاد مصدق مفتخر است چاپ کتابی جدید بزبان فرانسه در مورد تاریخ ایران و دکتر مصدق را اعلام نماید.

Mossadegh pages d’histoire de l’Iran

از عبدالمجید بیات مصدق

پشت جلد کتاب (بزبان فرانسه)

Certains aspects de la vie du Dr. Mossadegh sont relatés dans cet ouvrage; sa jeunesse, les péripéties de ces voyages, sa lutte pour des lois justes dans le respect du droit, les libertés collective et individuelle et enfin sa volonté de sortir l'Iran de l'influence étrangère.

Sa famille est de noble origine et sa richesse se compose de quatre villages agricoles. En Iran avant la réforme agraire, la richesse se basait sur la terre des villages agricoles appelées deh (agglomération de paysans).

En 1921, le Dr. Mossadegh décide de construire une maison en limite de ses villages, à 100 km de Téhéran. Son fils, ingénieur, dessine un grand jardin et conçoit une petite maison de maître. Un village est créé où les maisons de paysans leur sont offertes. Il est ceint d'un haut mur dentelé en maçonnerie et est baptisé du nom de son fils Ahmad Abad. Dr. Mossadegh y a habité et cultivé la terre.

Ahmad Abad, étroitement lié au destin du Dr. Mossadegh, fut sa prison par deux fois et puis son mausolée.

این کتاب توسط انتشارات Guethner منتشر میشود و در کتابفروشیهای معتبر موجود است.

تیتر کتاب: Mossadegh, pages d’histoire de l’Iran
نویسنده: Abdol-Madjid Bayat Mossadegh
انتشارات: Guethner - 2012
OBS: 372p., format 16x24
ISBN: 978-2-7053-3858-9

از سال ۲۰۰۲ میلادی، بنیاد مصدق سالانه دوبار جایزه ای بمنظور تشویق نویسندگان، پژوهشگران و یا گزارشگران و خبرنگاران اهداء میکند. انتخاب دریافت کننده این جایزه توسط یک هیئت برگزیده شده توسط بنیاد صورت میگیرد.

این جایزه در تناوب، اول بار به تحقیقی ارائه میشود در مورد وضعیت جغرافی/سیاسی، اقتصادی و یا اجتماعی ایران که با بی طرفی و عینیت نوشته شده باشد؛ و برای بار دوم  به خبرنگار یا گزارشگری که بطور قابل ملاحظه ای ایران را پوشش داده باشد.

در موارد استثنایی، اگر برنده ای در رسته مورد نظر انتخاب نشد، این هیئت میتواند نامزدی از رسته دیگر بگزیند.

بمنظور نامزدی برای دریافت جایزه بنیاد مصدق، از نویسندگان و گزارشگران به فرستادن نوشته های خود بدینوسیله دعوت بعمل میاید.

کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ باعث تسلط نظامی بر دولت دمکراتیک دکتر محمد مصدق شد. این توطئه قبلاً توسط سرویسهای اطلاعاتی بریتانیا و ایالات متحده امریکا تحت نام ”تی پی اِیجَکس” طرحریزی شده بود. نتیجه این کودتا این بود که به فرمان مستقیم محمد رضا شاه پهلوی، روند اداری مملکت از تسلط دولت قانونی مجلس خارج شد و در اختیار دولتی فرمایشی قرار گرفت. برقراری این قدرت تکیه گاه سنگینی برای متحدان خارجی تا سرنگونی آن در سال ۱۳۵۷ بود.

در سال ۱۳۳۰، از طرف دکتر مصدق رئیس کمیسیون نفت، لایحه ای برای ملی شدن نفت به مجلس عرضه شد که بعد از طی مراحل لازم  و حمایت یکپارچه نمایندگان تصویب گردید. نفت ایران تا آنسال در مالکیت شرکت ایران و انگلیس تحت امتیاز و با در آمد جزئی برای ایران کنترل میشد که این اوضاع باعث نارضایتی عمومی از شرکت نفت بریتانیا در اواخر ۱۳۲۰ شمسی گردید. در این زمان جمع کثیری از ایرانیان این امتیاز را استثمارگرانه و نشانی از استعمار بریتانیا طلقی میکردند. با وجود پشتیبانی عمومی از دکتر مصدق، دولت بریتانیا به هیچ نوع برای مذاکره بر سر پر ارزشترین امتیاز خارجی خود توافق نمیکرد و عامل بر انگیختن تحریم جهانی نفت ایران برای تحت فشار گذاشتن اقتصاد آن شد. نخست، بریتانیا حتی برای ترساندن دولت ایران ارتش خود را برای تسخیر پالایشگاه آبادان بسیج کرد، اما نخست وزیر وقت آن، کلمنت اَتلی، ترجیح داد که تحریمها را شدید تر نماید و در عین حال از عوامل ایرانی برای تضعیف مصدق استفاده جوید. با تغییر دولت کارگر اتلی به دولت محافظه کار چرچیل در بریتانیا و برقراری آیزنهاور بر ریاست جمهوری امریکا، این دولتها، با وجود اینکه دولت قبلی امریکا یعنی کابینه ترومن با کودتا مخالفت میکرد، با توافق نقشه ای برای سرنگونی دولت دکتر مصدق تدوین نمودند.

بریتانیا و ایالات متحده برای جانشینی مصدق، سرلشگر فضل الله زاهدی را برای نخست وزیری در نظر گرفتند و بهمین خاطر، فرمانی برای برکناری مصدق توسط برنامه ریزان کودتا تهیه شد و بدست شاه توشیح گردید. سی آی اِی موفق شده بود که شاه تضعیف شده را تحت فشار قرار دهد تا شریک کودتا باشد. در عین حال این سازمان با پرداخت رشوه و تبلیغات گسترده علیه مصدق و دولتش عده ای از اوباش خیابانی، سیستمداران، روحانیون و جزوی از ارتشیان مخالف مصدق را برای سرنگون کردن دولت ملی او هماهنگ کرده بود. در ابتدا، در شب ۲۵ مرداد نعمت الله نصیری که در آنزمان فرمانده گارد سلطنتی و مأمور رساندن فرمان عزل مصدق گردیده بود، به دستور وی، خود بازداشت گردید. با این دستگیری، نقشه برای اجرا به طریق دیگری بعمل گذاشته شد و با دور شدن شاه از ایران عده ای را در روز ۲۸ مرداد با اتوبوس و کامیون از شهرهای مختلف آوردند تا تهران را تصرف کنند. آشوب در خیابانها بنفع شاه راه اندازی شد و جمعیتی براهنمایی سرکردگان آن در پشت نظامیان بطرف منزل دکتر مصدق رهسپار شدند و آنرا تصرف نمودند. در این زد و خُردها عده ای کشته شدند. با بازداشت مصدق، دولت نظامی حاکم بر کشور گردید و بعد از محاکمه فرمایشی، وی را به سه سال حبس مجرد محکوم کردند. بعد از به پایان رسیدن دوره محکومیت درمحبث انفرادی در پایگاهی نظامی، وی را به احمد آباد انتقال دادند تا او را از ملت ایران دور نگاه دارند.

بعد از کودتا، منفعت محسوسی که عاید ایالت متحده از سرنگونی دولت منتخب ایران شد، سهمی از ثروت نفتی ایران و پیشگیری احتمالی کوچک برای همسویی آن با اتحاد جماهیر شوروی بود، گرچه این موضوع   برای تاریخدانان هنوز مورد مباحثه است. محمد رضا شاه برای سالها به عنوان پادشاهی خودرأی ولی متکی به قدرتهایی که وی را در این کودتا پشتیبانی نموده بودند بر مملکت حکومت کرد و تا قیام عمومی ۱۳۵۷ بر سلطنت پابرجا بود.

جایزه مصدق ۲۰۲۲

بنیاد مصدق مفتخر است اعلام کند

جایزه مصدق

به

آقای تقی امیرانی و آقای والتر مرچ برای ساخت فیلم کودتای ۵۳ اهدا شد.

مراسم اهدای جوایز روز سه شنبه بیستم سپتامبر سال ۲۰۲۲ در سینما گروتلی شهر ژنو برگزار شد.

Coup 53 from Amirani Media on Vimeo.

فیلم کودتای ۵۳ روی ویمئو.

vimeo.com/ondemand/coup53movie

وبسایت رسمی فیلم کودتای ۵۳

www.coup53.com/watch-coup-53

Fondation MOSSADEGH

بنیاد مصدق تابحال این اعلانها را برای کمپین تبلیغاتی خود منتشر کرده است:

خدیجه مصدق

زنده یاد خدیجه مصدق در ۲۵ آذرماه ۱۳۰۲، مطابق با ۱۷ دسامبر ۱۹۲۳، در تهران به دنیا آمد و روز ۲۹ اردیبهشت ۱۳۸۲، مطابق با ۱۹ مه ۲۰۰۳، دیده از جهان فروبست.

بیماری خدیجه در سال ۱۳۱۹ بر اثر شوک شدید عصبی كه مشاهدهُ عینی بازداشت خودكامهُ پدر و شرایطی كه ماُموران شهربانی وقت با قهر و غلبه و خشونت ایشان را به زندان منطقهُ كویری بیرجند اعزام میكردند بوجود آمد: چرا كه علاقهُ عمیقی به پدرش دكتر محمد مصدق داشت.

من شخصاٌ دركنار او شاهد این صحنه بودم. با اطلاعی كه دوستی از صاحبمنصبان شهربانی به دائی اینجانب مهندس احمد مصدق رسانده بود، همراه ایشان و مادرم ضیاء اشرف، خدیجه و من به شهربانی شتافتیم و پشت شمشادهای مشرف به در بزرگ ماشین رو پشت محوطهُ شهربانی، شاهد این صحنهُ تاُثرانگیز شدیم.

روایت دیگری در ذكر این ماجرا، از كتاب خاطرات دائی دیگر بنده، دكتر غلامحسین مصدق، نقل شده است كه به علت سهو راوی و ویراستار از دقت لازم برخوردار نیست.

در راه بازگشت به منزل حال خدیجه شدیداٌ دگرگون شد و از آن پس متاٌسفانه حالت عصبی و پریشانی وی، ادامه یافت.

بر اثر شیوهُ خشن معالجهُ پریشانی و افسردگی (دپرسیون) عمیق، در تهران آن زمان (شوک الكتریكی و تزریق بی پروای انسولین)، و زندانی بودن پدر، احوال خدیجه به تدریج به وخامت گرایید.

با پایان جنگ جهانی دوم و باز شدن راه اروپا در سال ۱۹۴۷ برای تحصیل عازم سویس شدم. چندی بعد خدیجه و خانم ضیاءالسلطنه مادر بزرگم نیز به منظور معالجهُ وی به من پیوستند.

خدیجه در آسایشگاهی واقع در نیون (نزدیک ژنو) و سپس در آسایشگاه دیگری در نوشاتل در شرایطی مناسب، با داشتن پرستار مخصوص، تحت مراقبت پزشگی و معالجه، قرار گرفت.

نوسانهای روانی خدیجه به صورتی بود كه پزشکان نوشاتل با امید به بهبود طی چند سال به معالجه پرداختند اما بالاخره عملی كه پزشگان نوشاتل مناسب حال خدیجه نمیدانستند در برن انجام شد. خدیجه پس از جراحی نا موفق و بعدها مردود « لوبوتومی » زنده ماند، اما برایش زمان متوقف شد و بقیه عمر محكوم به ماندن در آسایشگاه گردید.

دربازگشت به آسایشگاه پِرِفارژیه (Prefargier) كه مؤسسه ای معظم و شناخته شده بود تا مقطع انقلاب با داشتن پرستار خصوصی به نام مادموازل بوم (Baum) كه میتوانست سالی دو بار همراه وی به تعطیلات و گردش برود، درآسایش و رفاه اما سكون و سكوت خویش زندگی كرد.

هر هفته نامه ای كوتاه حاكی از سلامت فامیل از طرف مادرم یا من همراه با مبلغ پنجاه فرانک سویس جهت پول جیبی برای او ارسال میشد. خدیجه نیز نامه ها را به فارسی پاسخ داده و هر از چندگاه نیز كارتی كوتاه و یكسان برای پدر و مادرش مینوشت، به این سیاق :

"مامان و پاپای عزیزم امیدوارم سلامت باشید. از حال من خواسته باشید سلامتم. ملالی نیست جز دوری شما..."

كه نمونه هایی از نامه ها در آرشیو بنیاد مصدق موجود است.

هر ماه، یک یا دو بار، به دیدار خدیجه به آسایشگاه نوشاتل میرفتم. از دیدنم و دریافت هدایا خوشحال میشد ولی نمیخواست از پدر و مادرش صحبت شود، و اگر در سویس نبودم دوستان سویسی ام به جای من به او سر میزدند. از گفتگو خسته میشد. لذا، بنابر تجربه ناشی از شرایط روانی او، قرار بر این شده بود، حتی الامكان، كسانی كه به دیدارشان عادت نداشت، از او عیادت نكنند. او شكلات دوست داشت و سیگار میكشید كه مرتب برایش ارسال میشد.

با برهم ریختن اوضاع در ایران وشروع جنگ ایران و عراق وضع خدیجه نیز مختل شد. عایدی او، اجاره بهای دو ساختمان بود كه كاملاً وصول نمیشد: دو ساختمانی كه دكتر مصدق برای پرداخت هزینه های او خریده بود كه پس از خدیجه بنا بر سند مالكیت به عنوان مال وقف به بیمارستان نجمیه برسد. به علاوه، دكتر مصدق طی وصیت نامه ای رسمی ولایت خدیجه را، به ترتیب سن، بر عهدهُ اولاد خود قرار داده بود كه سپس، به همان ترتیب، برعهدهُ نواده اش قرارگیرد. پس از وفات ایشان، مادرم خانم ضیاء اشرف ولایت را به عهده گرفت و نهایتاً با درگذشت بقیهُ اولاد برعهدهُ من قرارگفت.

بالا رفتن بی قاعدهُ قیمت ارز هم قوز بالای قوز شد. به آسایشگاه پرفارژیه بدهكار شدیم. در این میان مادموازل بوم نیز فوت كرد و خدیجه همدم شفیق خویش را از دست داد. با نبود امكان مالی استخدام جایگزین میسر نشد. لذا خدیجه با سایر بیماران بیش از گذشته محشور شد.

از آن پس نیز عواید خدیجه تا پایان عمر، با مشكل وصول میشد و كافی هم نبود، از این رو من شخصاٌ مخارج حوائج شخصی و هزینه های او را كه بر ذمهُ من بود، پرداختم.

ژنو هجدهم آوریل ۲۰۱۲ / بیست و نهم فروردین ۱۳۹۱
عبدالمجید بیات مصدق